مکتب هنری دِ استیل جنبشی هنری بود که به حدود صد سال پیش برمی‌گردد. خاستگاه این جنبش شهر لیدن هلند است. دِاستیل جنبش هنری مینیمالیستی بود که با رویکرد بازگشتِ بدون تردید به ملزومات شکل ورنگ در عرصه‌ی طراحی و دیزاین بنا شده‌بود، این جنبش عناصر بصری تصویر را به اصول و عناصر افقی و عمودی تقلیل داد و تمامی نشانه‌های احساسی و شخصی در هنر را مردود می‌شمرد و تنها رعایت اصول بدیهی و ساختاری را ملزم می‌دانست.
مانیفست گروه
مطابق مانیفست این جنبش تنها استفاده از رنگ‌های اصلی زرد، آبی، قرمز همراه سفید و مشکی جایز است و جهت‌های بصری را محدود به فضای افقی و عمودی می‌دانست، استفاده از خطود مورب و منحنی نیز به ندرت استفاده می‌‌‌شد.
این سبک در انگلستان با عنوان نئوپلاسیسیزم معرفی شد و ترجمه‌ای از جنبش دِاستیل بود، که در میان شیوه‌های جدید طراحی مانند آرت‌دکو و مکتب طراحی سوئیس، در طول سال های اولیه قرن بیستم شجاعانه ظاهر شد.
دِ استیل در هنرها و دیزاین
امروزه نیز ارزش‌ها وساختارهای زیبایی شناختی این جنبش همچنان در هنرهای تجسمی، طراحی گرافیک، طراحی داخلی، معماری و طراحی صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
دِاستیل به لحاظ ایدئولوژیک، ریشه در این باور داشت که طراحی باید اطلاعات را با استفاده از رنگ‌ها و اشکال اولیه و خطوط ساده منتقل کند و هنر را از ملزومات جزئی و اضافی بر حذر می‌دانست و به نوعی انتزاع هندسی با اشکال مکعب عمودی و افقی تاکید داشتند و به این وسیله به آثار هنری خود وجه معنوی و ارزش متعالی می‌بخشیدند.
هر مدرسه طراحی قوانین خاص خود را داشت و مکتب دِ استیل نیز از این قائده مستثنی نبود. اصول طراحی این مکتب برگرفته از مقاله پیِت موندریان (Mondrian) به نام نئوپلاستیسیزم (Neoplasticism) در نقاشی بود. این کار مستقیما باعث شد دِاستیل تمرکز خود را بر بازگشت به اصول اولیه طراحی قرار دهد.
برخی از اصولی که دِ استیل مانیفست طراحی خود قرار داد عبارتند از:
- مینیمالیسم شدید و سادگی در کاربرد
- استفاده از خط‌های راست، عمودی و افقی
- استفاده از اشکال راست (مستطیل شکل)
- استفاده از رنگ های اصلی مانند آبی، قرمز و زرد
- عدم تقارن عناصر بصری
- استفاده از تضاد برای به دست آوردن احساس تعادل در ترکیب (عناصر مثبت و منفی در طراحی)
دِ استیل در طراحی گرافیک
د استیل اولین تاثیر عمده را در طراحی گرافیک داشت. نشریه د استیل در سال ۱۹۱۷ توسط تئوان دوزبورگ با هدف بیان نظریه‌ها و مانیفست جنبش منتشر شد و انتشار آن تا دوام گروه ادامه داشت.
اولین اثر طراحی گروه دِ استیل در ۱۰۰ سال پیش تا به امروز بر روی طراحی گرافیک تاثیر گذار بوده است. اولین جلد مجله توسط تئوان دوزبورگ بدین شکل به تصویر در آمد. هنگامی که به پوشش جلد اول مجله نگاه می کنید، اصول طراحی جنبش را فورا متوجه خواهید شد.
از مشخصه‌های بصری جنبش دِ استیل که در طراحی گرافیک کاربرد فراوان داشت
- استفاده از خطوط مستقیم افقی و عمودی
- سطوح تخت
- فرم های چهارگوش
- صفحه آرایی نامتقارن بر روی یک شبکه ضمنی آزاد
- استفاده از رنگ قرمز به عنوان رنگ دوم در چاپ
(رنگ قرمز علاوه بر نیروی گرافیکی در تعارض با رنگ سیاه بود و دلالت بر انقلاب یا جنبشی انقلابی داشت.)
سبک حروف نگاری دِ استیل
استفاده از حروف چاپی بدون سریف در قالبی هندسی و بسیار منظم و دقیق مشخصه این جنبش در طراحی حروف بود. در این شیوه حروف را در قالب مستطیل یا مربع تنگاتنگ ترکیب می کردند.
قصد طراحان این بود که جهان را با دقت به اشکال ساده هندسی تقلیل دهند. حتی انتخاب رنگ جلد مجله بصورت خنثی نشان دهنده علاقه جنبش به رنگ های اولیه بود.
استفاده از خطوط اریب و المنتاریسم
در سال ۱۹۲۴م. دوزبورگ به استفاده از خطوط اریب در آثارش پرداخت. اعتقاد موندریان خلاف نظریات دوزبورگ بود او با هرگونه خطوط اریب در کار مخالف بود و معتقد بود که خطوط اریب، تعادل را از کادر تصویر خارج می‌کند. به همین خاطر به نقد و مخالفت با نظریات دوزبورگ پرداخت. دوزبورگ در ارتباط با استفاده از سطوح اریب بیانیه‌ای در مجله دِاستیل منتشر کرد و در آن به ناپایداری و پویایی سطح تابلو در استفاده از خطوط و سطوح اریب پرداخت و این حرکت هنری خویش را الِمنتاریسم نامید. آثار المنتاریستی دوزبورگ عمدتا بر ساختار اریبی تاکید داشتند و به نظر می‌رسید تقابلی عمدی با نقاشیهای انتزاع‌گرایانه و فرمهای عمودی و افقی موندریان داشتند که همین باعث شد راه آن‌ها از هم جدا شود.